Tot onze grote schrik is de inspirerende en scherpzinnige dr. Alice van der Pas plotseling op 30 juli jl. overleden. Met haar promotie A serious case of neglect: the parental experience of child rearing zette zij in 2003 aandacht voor het ouderperspectief op de kaart in Nederland. Ook na haar pensionering en de voltooiing van haar tiendelige Handboek methodische ouderbegeleiding (1993-2017) bleef zij met onvermoeibare brille en werklust aandacht vragen voor de psychologie van ouderschap.

Als 20-jarige student las ik in de jaren 70 met grote gretigheid de bijdragen die Alice van der Pas schreef als auteur en redacteur van het Tijdschrift voor Maatschappelijk Werk. Zij interviewde de grote Amerikaanse gezinstherapeuten en bracht (met anderen) die therapievorm naar Nederland, waardoor bij problemen niet alleen kinderen maar het hele gezin focus van aandacht werd. Als auteur en redacteur van tijdschrift Systeemtherapie brak zij in de jaren 80 al een lans voor een specifiek respectvolle en professionele attitude van de hulpverlener voor ouders met problematische kinderen.

‘Doei! - Alice’. Dat stond onder de laatste mail die ik kreeg van Alice van der Pas, auteur van het tiendelig Handboek methodische ouderbegeleiding en oprichter van het vakblad Ouderschapskennis. Haar mails bestonden altijd uit korte, krachtige, doorgaans heel geestige zinnen waarin zij onomwonden en zelfs meedogenloos haar mening uiteenzette. Vaak in hoofdletters om iets te bekrachtigen, en soms, als ze het echt belangrijk vond, drie keer onder elkaar:

Nooit meer nieuwe mailtjes van haar krijgen.

Geen telefoontjes.

Geen tekstcorrectie op tekstcorrectie.

Geen vraag om een aangepaste planning.

Nooit meer een last minute correctie.

....maar nu is het handboek dan toch echt compleet en klaar na 24 jaar !!!! Dat schreef Alice van der Pas in haar mail begin juli 2017. Haar levenswerk, de tiendelige serie Handboek Methodische Ouderbegeleiding, was na een aantal revisies en herzieningen afgewerkt.