Voor ouderbegeleiders & opvoedondersteuners

Twijfels

Heeft u ook zo'n last van de grote hoeveelheid boeken over psychologie en pedagogiek die steeds verschijnen? Ik wil ze allemaal kopen en lezen maar er liggen ook nog vaktijdschriften zoals 'Ouderschapskennis' te wachten op het moment dat zij mij hun kennis mogen geven!

Wekelijks komen er veel nieuwe boeken uit over ons vakgebied. Ze roepen bij mij steeds nieuwsgierigheid op en een onweerstaanbare drang tot aanschaffen. Zo ‘n nieuw boek kan ook 'oude wijn in nieuwe zakken' blijken. Ik heb zeker alleen al 15 boeken in mijn kast staan die uiteindelijk terug te voeren zijn tot 'mindfulness' (aangepast aan leeftijd, gericht op soort stoornis, preventief, behandelend, etcetera) Maar na deze selectie blijven er nog genoeg boeken over die de moeite van het aanschaffen waard lijken. Door Bol.com en gelijksoortige sites is een impulsaankoop dan snel gedaan. Met als gevolg dat zich naast mijn bed, in de huiskamer, op mijn werkkamer, ja tot zelfs in de wc (meestal de tijdschriften) boeken en vakbladen opstapelen die me toeschreeuwen: “Lees mij!!”
Mijn cliënten vragen wel eens of ik al die boeken heb gelezen. Ik geef dan volmondig toe dat zeker niet bij allemaal zo is..Maar stapels ongelezen boeken houden me op mijn plaats en scherp. Mocht ik soms denken dat ik door al mijn ervaringen iets weet van hulpverlening aan ouders en kinderen dan attenderen de rijen boeken en stapels vakbladen mij op de nog altijd aanwezige onwetendheid. Het lijkt er zelfs op dat naarmate de ervaring groeit, het bewustzijn van “het niet weten” ook toeneemt. Na mijn eerste studieboek psychologie voor mijn propedeuse te hebben bestudeerd had ik even het gevoel veel, zo niet alles, te weten. Dat gevoel is gelukkig nooit meer teruggekomen. Achter iedere deur van een kamer met kennis zitten weer twee nieuwe, nog ongeopende, deuren. Terecht kan ik soms zeggen dat ik met de kennis van nu, het toen anders had gedaan. En waarschijnlijk blijf ik dat zeggen.
Leuk vak eigenlijk, dat werken met ouders en kinderen.
Bert Krapels